Dual-Band Gitar/Bas Kompresör: 4 Adım (Resimlerle)

2024 Yazar: John Day | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-30 13:18

Arka plan hikayesi:

Bas çalan arkadaşım evleniyordu ve ona orijinal bir şey yapmak istedim. Bir sürü gitar/bas efekt pedalı olduğunu biliyordum ama kompresör kullandığını hiç görmedim, o yüzden sordum. O biraz özellik bağımlısı, bu yüzden bana kullanmaya değer kompresörlerin çok bantlı, oynamak için bir sürü düğme olduğunu söyledi. Çok bantlı bir kompresörün ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu, bu yüzden google'a baktım ve bazı örnek şemalar buldum (burada ve burada olduğu gibi). Arkadaşımın 5 düğmeli bir pedaldan memnun olmayacağını bildiğimden, kendi dual-band (çoklu değil, tamam…) kompresörümü tasarlamaya karar verdim.

Bonus meydan okuma:

Tümleşik devrelere izin verilmez - yalnızca ayrı bileşenler ve transistörler. Niye ya? Birçok kompresör, çarpanlar veya transkondüktans yükselteçleri gibi entegre devrelere dayanır. Bu IC'leri elde etmek imkansız olmasa da, yine de bir engel oluştururlar. Bundan kaçınmak ve ayrıca ayrık devre tasarımı sanatında becerilerimi geliştirmek istedim.

Bu Eğitilebilir Kitapta, bulduğum devreyi ve tasarımı kendi beğeninize göre nasıl değiştireceğinizi paylaşacağım. Devrenin çoğu parçası özellikle orijinal değildir. Bununla birlikte, kendi başınıza bazı breadboarding/test/dinleme yapmadan bu pedalı A'dan Z'ye kurmamanızı tavsiye ederim. Kazandığınız deneyim, harcadığınız zamana değecektir.

(Çift bantlı) kompresör ne işe yarar?

Bir kompresör, bir sinyalin dinamik aralığını sınırlar (skop resmine bakın). Hem çok yüksek hem de yumuşak kısımlara sahip olan bir giriş sinyali, hacimde genel olarak daha az değişen bir çıkışa dönüştürülecektir. Otomatik ses kontrolü olarak düşünün. Kompresör bunu, gitar sinyalinin 'boyutunun' kısa vadeli bir tahminini yaparak ve ardından amplifikasyonu veya zayıflamayı buna göre ayarlayarak yapar. Bu, bir bozulmanın bir sinyal üzerinde anında çalışması anlamında bir bozulma/kesme makinesinden farklıdır. Bir kompresör, tam anlamıyla doğrusal bir devre olmasa da, fazla bozulma eklemez (veya eklememelidir).

Çift bantlı bir sıkıştırıcı, giriş sinyalini iki frekans bandına (yüksek ve düşük) böler, her iki bandı da ayrı ayrı sıkıştırır ve ardından sonuçları toplar. Açıkçası bu, daha karmaşık bir devre pahasına çok daha fazla kontrole izin verir.

Ses açısından, bir kompresör gitar sinyalinizi daha 'sıkı' hale getirir. Bu, kayıt sırasında sinyali grubun geri kalanıyla karıştırmayı kolaylaştıran oldukça incelikten çok açık sözlüye kadar gidebilir ve gitara bir 'Ülke' hissi verebilir.

Kompresörler hakkında bazı iyi okumalar burada ve burada verilmiştir.

Adım 1: Şematik

Devre 4 ana bloktan oluşmaktadır:

1. giriş aşaması ve bant bölme filtresi,
2. yüksek frekanslı kompresör,
3. düşük frekanslı kompresör,
4. toplam ve çıktı aşaması.

Giriş aşaması:

Q1 ve Q3, yüksek empedanslı bir tampon ve faz ayırıcı oluşturur. Tamponlanmış giriş, vbuf, Q1'in emitöründe ve ayrıca Q3'ün emitöründe ters çevrilmiş faz bulunur. Çok yüksek giriş sinyalleri (> 4Vpp) kullanıyorsanız, giriş aşamasının doğrusal olarak çalışmasını istediğimiz için S2 girişi (gürültü pahasına) azaltmak için bir yol sunar. R3, giriş aşamasından maksimum dinamik aralığı elde etmek için Q1'in önyargı noktasını ayarlar. Alternatif olarak, tüm önyargı noktalarını yeniden hesaplamak zorunda kalma pahasına, besleme voltajını pedal standardı 9V'den 12V gibi daha yüksek bir değere yükseltebilirsiniz.

Q2 ve çevresindeki pasif bileşenler, iyi bilinen Sallen & Key alçak geçiren filtreyi oluşturur. Şimdi bant bölme şu şekilde çalışır: Q2'nin emitöründe faz ters çevrilmiş düşük geçişli girişi bulacaksınız. Bu, R12 ve R13 aracılığıyla giriş sinyaline eklenir ve Q4 tarafından arabelleğe alınır. Böylece vhf = vbuf + (- vlf) = vbuf - vlf. Filtrenin alçak geçiş frekansını ayarlamak (R8, geçiş kontrolü) aynı zamanda yüksek geçiş frekans çıkışını da buna göre ayarlar, çünkü önceki formüle göre ayrıca vhf + vlf = vbuf'a sahibiz. Böylece, tek bir filtreden yüksek ve düşük frekanslarda sesin basit bir tamamlayıcı bölünmesine sahibiz. Giriş bölümünde verilen Kendi Klonunu Oluştur örneğinde, bu bant ayırma görevi bir Durum Değişken Filtresine verilmiştir. Alçak-geçiş ve yüksek-geçişe ek olarak, bir SVR ayrıca bir bant geçişi çıkışı da verebilir, ancak burada buna ihtiyacımız yok, bu yüzden bu daha basit. Bir uyarı: R12 ve R13'teki pasif ekleme nedeniyle vhf aslında boyutun sadece yarısı kadardır. Bu nedenle Q2'nin emitöründeki -vlf de R64 ve R11 kullanılarak ikiye bölünür. Alternatif olarak, Q4'te emitör direncinin değerinin iki katı değerinde bir kollektör direnci yerleştirin ve azaltılmış dinamik aralıkla yaşayın veya kaybı başka bir şekilde alın.

Kompresör aşamaları:

Hem düşük hem de yüksek frekanslı kompresör aşamaları aynı şekilde çalışır, bu yüzden şematikteki yüksek kompresör aşamasına (vhf'nin girdiği orta blok) atıfta bulunarak bunları tek seferde tartışacağım. Tüm sıkıştırma 'eyleminin' gerçekleştiği merkezi parçalar R18 ve JFET Q19'dur. Bir JFET'in değişken voltaj kontrollü direnç olarak kullanılabileceği iyi bilinmektedir. C9, R16 ve R17, Q19'un aşağı yukarı doğrusal olarak yanıt vermesini sağlar. R18 ve Q19, vchf tarafından kontrol edilen bir voltaj bölücü oluşturur. JFET için Q18'den türetilen önyargı voltajı vbias, JFET'in hafifçe sıkıştırılacağı şekilde ayarlanmalıdır (R56): C6'ya 1Vpp sinüs yerleştirin ve vchf'yi topraklayın, ardından sinüs sinyalinin zayıflatılmadığını bulana kadar R56'yı ayarlayın. JFET'in boşaltılması.

Sırada, R25 (hf algısı) tarafından kontrol edilen, x50 ve min x3 civarında bir maksimum amplifikatör oluşturan Q5 ve Q6 vardır. Q7 ve Q8, faz invertörü Q22 ile birlikte güçlendirilmiş sinyalin tepe dedektörlerini oluşturur. Her iki sinyal gezilerinin (yukarı ve aşağı gidiş) tepe noktaları tespit edilir ve C14'te bir voltaj olarak 'tutulur'. Bu voltaj, JFET Q19'un ne kadar 'açık' olduğunu ve dolayısıyla gelen bir sinyalin ne kadar zayıflatıldığını kontrol eden vhcf'dir: büyük bir sinyal sapmasının (pozitif veya negatif yönde) geldiğini hayal edin. Bu, C14'ün şarj olmasına neden olacak, bu nedenle JFET Q19 daha iletken hale gelecektir. Bu da Q5-Q6 amplifikatörüne giden sinyali düşürür.

Pik algılamanın gerçekleştiği hız, R33 (HF saldırısı) tarafından belirlenir. Bir tepe noktasının aşağıdaki sinyal üzerinde ne kadar süreyle bir etkiye sahip olacağı, C14 x R32 (hf sürekliliği) zaman sabiti tarafından belirlenir. R33, R32 ve/veya C14'ü değiştirerek zaman sabitlerini denemek isteyebilirsiniz.

Söylendiği gibi, LF parçası (şemanın alt parçası bloğu) aynı şekilde çalışır, ancak çıktı şimdi faz çevirici Q12'nin toplayıcısından alınır. Bu, bant ayırma filtresinde -vlf'nin 180 derecelik faz kaymasını almak içindir.

Q16 ve Q21 etrafındaki devre, kanal başına aktivite için görsel bir gösterge sağlayan bir LED sürücüsüdür. LED D6 yanarsa, sıkıştırma meydana geliyor demektir.

Toplam ve çıktı aşaması:

Son olarak, hem sıkıştırılmış bant sinyalleri vlfout hem de vhfout bir potmetre R53 (ton) kullanılarak eklenir, emitör takipçisi Q15 ile tamponlanır ve seviye kontrolü R55 aracılığıyla dış dünyaya sunulur.

Alternatif olarak, azaltılmış sinyaller JFETS'in kanallarına dokunabilir ve ekstra amplifikatörler kullanarak zayıflamayı telafi edebilir (buna 'tamamlama' kazancı denir). Bunun yararı, daha az bozuk bir ilk yanıt sinyalidir: ilk, kısa tepe algılandığında, sinyalin Q5-Q6 (Q10-Q11) yükselticisi tarafından bir şekilde bozulması/kırpılması muhtemeldir, çünkü dedektörlerin yanıt vermesi için zamana ihtiyacı vardır. ve dedektör kapasitörleri C14/C22 üzerinde voltaj oluşturun. Tamamlayıcı kazanç amplifikatörleri, 4 transistör daha gerektirecektir.

Devre hakkında hiçbir şey bileşenler açısından çok kritik değildir. Bipolar transistörler, herhangi bir ortak bahçe çeşidi küçük sinyal transistörü ile değiştirilebilir. JFET'ler için, kaynak öngerilim devresi her ikisine de hizmet ettiğinden, tercihen bir şekilde eşleşen düşük kısma gerilimi türleri kullanın. Alternatif olarak, önyargı devresini (Q18 ve etrafındaki bileşenler) çoğaltın, böylece her JFET'in kendi önyargısı olur.

Adım 2: Devreyi Kurmak

Devre bir perfboard üzerine lehimlenmiştir, resimlere bakın. Muhafazayı konektörlerle takmak için bu özel biçimde kesilmiştir (bir sonraki adıma bakın). Devreyi kurarken, alt devreleri bir DVM, fonksiyon üreteci ve osiloskop ile düzenli olarak test etmek en iyisidir.

Adım 3: Konut

Pedal yapımında en az sevdiğim bir adım varsa, o da yuvadaki delikleri açmaktır. Bana bir başlangıç yapmak için Das Musikding adlı bir web mağazasından önceden delinmiş 1590BB tarzı bir muhafaza kullandım:

www.musikding.de/Box-BB-pre-derilled-6-pot, ayrıca muhafaza için 16 mm'lik tencereler, düğmeler ve lastik ayaklar da aldım. Diğer delikler ekli tasarıma göre delinmiştir. Tasarım Inkscape'de çizildi, diğer pedalım Instructables'ın 'Rage Comic' temasına devam ediyor. Ne yazık ki, büyük ve küçük düğmelerin farklı bir yeşil tonu var:-/.

Resim ve çizim talimatları burada bulunabilir.

Breadboard şeklinde plastik bir paket yemek kabı kapağı kesildi ve bir yalıtım oluşturmak için devre kartı ile tencereler arasına yerleştirildi. 1590BB muhafazasının kapağının hemen altında, boyutuna göre kesilmiş bir karton parçası aynı amaca sahiptir.

Adım 4: Her Şeyi Kablolayın…

Yalıtkan ve devre kartını yerleştirmeden önce telleri tencere ve anahtarlara lehimleyin. Ardından, tahtanın üst tarafındaki her şeyi bağlayın. Servis için devrenin küçük bir kopyasını yazdırın, katlayın ve muhafazanın içine yerleştirin. Muhafazayı kapatın ve işiniz bitti!

Mutlu oynuyor! Yorumlar ve sorular hoş geldiniz! Bu tamamen harika özelliklere sahip aşırı yüklenmiş kompresörü yaparsanız bana bildirin.

DÜZENLEME: ilk ses örneği temiz bir 'kuru' gitar riffidir, 2. örnek ise kompresörden ek işlem yapılmadan gönderilen aynı riff'dir. Ekran görüntülerinde dalga formu üzerindeki etkisini görebilirsiniz. Açıkça sıkıştırılmış dalga biçimi sıkıştırılmıştır.