Polistiren Konik Bölümden Çıkan Elektromekanik Dönüştürücü!: 8 Adım (Resimlerle)

2024 Yazar: John Day | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-30 13:21

"Bir ne?" sen sor. Bir "elektromekanik dönüştürücü", en aşina olduğumuz hoparlör tipini ifade eder; kalıcı bir mıknatıs ve ses üretmek için çılgınca titreyen bir elektromıknatıs. Ve "polistiren konik bölüm" ile plastik bardaktan bahsediyorum. Bu her ne ise, oda arkadaşınızın bilgisayar hoparlörünü nasıl katı bir şekilde parçalayacağınıza ve sürücüyü başka bir nesneye nasıl yapıştıracağınıza dair bir Talimat değildir. Birkaç basit nesneyle gerçek dönüştürücü biriminin (genellikle hoparlör sürücüsü olarak adlandırılır) nasıl oluşturulacağını gösteriyorum. Hoparlör süper kolay, son derece etkileyici ve o kadar havalı ki Kenny G.'nin sesini bile güzel kılıyor. Okumaktan tiksinirseniz, 3. adımda nasıl yapılır konusuna değinmekten çekinmeyin. ilk birkaç sayfa daha iyi bir konuşmacı oluşturmanıza yardımcı olabilir ve… (dramatik duraklama)… sizi daha akıllı bile yapabilir (Örnek!) Birkaç risk vardır (öğrenmenin dışında) bu yüzden lütfen Güvenlik Sayfasını okuyun.

Adım 1: Teori: Ses Nedir?

Lastik gibi küçük zihninizi saran ilk kavram, ses fikridir. Ses bir nesne değildir. Müzik setiniz, M. C. ile kulaklarınızı gıdıklamak için küçük sihirli ses tozu parçacıklarını ateşlemiyor. Çekiç. Bunun yerine ses, enerjinin aktarımıdır. Bir kaynak (bom kutunuzdaki hoparlör gibi) elektrik enerjisini alıyor ve bunu mekanik enerjiye dönüştürüyor. Parmaklarınızı nazikçe boğazınıza koyarsanız ve "biri zaten dev bir şarkı söyleyen bitki hakkında bir film yapmış" cümlesini haykırırsanız, o mekanik enerjiyi titreşimler şeklinde hissedeceksiniz. Ayrıca, bir bateri setine çok yakın durduğunuzda veya eski kız arkadaşınızın Smash Mouth'u patlattığı ucuz hoparlörlerde bu titreşimleri fark etmiş olacaksınız. Bu mekanik titreşim, dışarı doğru hareket ederken parçacıkları ileri iten ve içeri çekerken parçacıkları geri çeken bir piston gibi davranır. Dediğim gibi, ses bir nesne değildir; bir enerji transferidir. Bu parçacıklar kulaklarınıza doğru fırlamıyor. İlk parçacık bir sonraki parçacığa dokunur ve onu biraz hareket ettirir. Bu parçacık bir sonraki parçacığı biraz hareket ettirir ve bu hareket, o enerji kulağınıza ulaşana kadar böyle devam eder. Bu parçacıkların enerjiyi ne kadar hızlı ilettiği (ses hızı), ne tür parçacık olduğuna göre belirlenir. Havada ses saniyede 343 metre hızla hareket eder. Gizli sualtı deniz laboratuvarınızda saniyede 1533 metre hızla hareket ediyor (kimseye söylemeyeceğim). Bunu dolaylı olarak anladığınızı biliyorum, çünkü süper zekisiniz, ancak küçük kaynaklar az sayıda parçacığı hareket ettirir ve büyük kaynaklar çok sayıda parçacığı hareket ettirir. Mekanik titreşim küçükse (piston sadece kısa bir mesafe hareket ederse), parçacıklara fazla enerji aktarmadığından ses küçüktür. Hoparlörünüz gerçekten atıyorsa (piston büyük bir mesafe hareket eder) büyük miktarda enerji aktarıyor ve büyük ses üretiyor. Ses kavramıyla ilgili son bir not, sesin bir dalga olduğunu söylüyoruz. Ama bu, bir atlama ipi gibi yukarı ve aşağı dalgalardan ya da cebir öğretmeninizin size çizdirdiği sinüs grafiklerinden biri değil. Birbirine çok yakın bastırılmış ve birbirinden çok uzaklara yayılmış bir dizi parçacık içeren ileri geri bir dalga türüdür. Yere iyi bir sinsi uzatırsanız ve onu iterseniz (kıpırdama değil itin! İt dedim!) Bu tür bir dalganın başka bir örneğini göreceksiniz.

2. Adım: Teori: Elektrik Enerjisini Mekanik Enerjiye Dönüştürmek

Sinyal kaynakları: 8 kanallı çalar, kaset çalar, AM radyo, mp3 çalar, elinizde ne var (muhtemelen bir plak çalar hariç) hepsi aynı prensipte çalışır. Bir kod okurlar ve elektrik darbeleri gönderirler, elektrik darbesi teller aracılığıyla enerjiyi bir elektromanyetik dönüştürücüye (hoparlör sürücüsü) aktarır ve ses üretilir. Karınca yuvasındaki karıncalar gibi. Karınca yuvası, karıncaları (elektrik) pikniğe (hoparlör) gönderen sinyal kaynağıdır. Karınca yuvası politikasıyla veya karıncaların hareketini tam olarak açıklamayla ilgilenmeyeceğiz. İyi bir konuşmacı oluşturmak için sadece iki soruyu yanıtlamamız gerekiyor: Belirli bir süre içinde kaç karınca pikniğe ulaşır? Peki, piknikte karıncalar ne yapıyor? Belirli bir süre içinde kaç tane karıncanın pikniğe ulaştığı, karıncaların ne kadar hızlı gittiğini sormaktan farklıdır. Karıncalar temelde sadece bir hız gider. Bahsettiğim şey, karıncaların birbirine ne kadar yakın olduğu. Birbiri ardına karınca yuvasından mı çıktılar? Yoksa her karınca arasında birkaç saniye mi beklediler? Bu, karıncaların sıklığını ifade eder. Karıncalar pikniğimizi (hoparlör) sık sık (birbiri ardına) ziyaret ediyorsa, üretilen ses genç kızların cıyaklaması gibi yüksek frekanslı (tiz) bir ses olacaktır… camı ve kulak zarını aynı şekilde parçalayan türden bir ses. Karıncalar çok sık yanından geçmiyorlarsa, düşük frekanslı oldukları söylenir ve ürettikleri sesin düşük bir gümleme tabanı olduğu söylenir. Hoparlör tasarımında frekans son derece önemlidir. Bazı malzemeler ve boyutlar, farklı sesler üretmek için daha iyidir. Düşük ses üreten hoparlörlerin (sub woofer'lar) gerçekten büyük olduğunu, yüksek seslerin ise küçük hoparlörler tarafından yapıldığını fark edeceksiniz. Bu Eğitilebilirlik, tüm ses frekanslarını üretmek için elinden gelenin en iyisini yapacak olan yalnızca bir hoparlör boyutunu tanımlar… ancak elektriksel darbeler (karıncalar) filtrelendiğinde, düşük seslerin büyük bir hoparlöre gitmesi ve yüksek sesler küçük bir konuşmacıya yönlendirilir. Şimdi pikniğimizde neler oluyor? Yuvarlanan genç çifti görmezden gelin ve sadece karıncalara odaklanın. Yiyecek parçalarını topluyorlar, değil mi? Konuşmacı terimleriyle, elektriksel darbeler manyetik darbeler üretiyor. Hoparlörün bir kısmı karıncaların frekansı tarafından belirlenen belirli bir frekansta elektromıknatıs oluyor. Kutsal Lorenz Batman'i zorluyor! Elektrik nasıl bir mıknatıs üretir? Elektrik ve manyetizma yakından ilişkilidir. Aslında, elektriği ileten bir şeyin (bir miktar bakır tel gibi) etrafında mıknatısları döndürürseniz elektrik üretebilirsiniz… ama biliyordunuz… akıllısınız, buna jeneratör denir. Tersi de doğrudur. Bir daire içinde elektriği döndürürseniz (kabloyu sıkı yuvarlak bir bobine sararak) bir manyetik alan oluşturur. Sinyal kaynağı bir kod okuyor ve bir frekansta elektrik darbeleri gönderiyor. Elektriksel darbeler, bir telden, aynı frekansta değişen bir manyetik alan ürettiği bir tel bobinine doğru ilerler. Mekanik enerji üretmek için artık sadece kalıcı bir mıknatısı elektromıknatısımızın yanına hareket ettiriyoruz. Elektromıknatıs açılıp kapandıkça, kalıcı mıknatısı ileri geri hareket ettirecektir. İleri geri, tanımı gereği mekanik enerjidir. Bu mıknatıslar bir bardağın alt kısmına benzer bir yere yapıştırılırsa, fincanın tabanı sinyal kaynağının gönderdiği frekansta hareket edecektir. Fincan tabanının titrediğini hissedeceksiniz ve ses üretilecektir. Evet bebeğim!

Adım 3: Malzemeler

Alternatifleri ve bu eşyaları nereden alacağınızı açıkladığım bu bölümün sonunu mutlaka okuyun. Hoparlör için Öğeler1 Plastik bardak4 5/16" yuvarlak x 1/8" kalınlığında disk neodimyum mıknatıslar40 inç 16 gauge emaye bakır telSüper yapıştırıcı (kalın "jel" tipi en iyi sonucu verir)BantSes kablolu sinyal kaynağıAraçlarKabloyu kesmek için tel makasları veya ağır makasKum kağıt veya keskin kenar Sivri uçlu bir şeyAA pil (veya benzer kalınlıkta yuvarlak bir nesne) Bir sinyal kaynağına iyi bir kanca, elde edilmesi en zor öğe olabilir. Dikkatli olursanız, hoparlörünüzün iPod'unuza takılabilmesi için kabloları eski kafa telefonlarından çıkarabilirsiniz. Radyoya takmak için ucunda fiş olan ve diğer ucunda çıplak olan hoparlör kabloları satın alabilirsiniz. Eski bir televizyondan çıkan ses telinin çıplak uçlarını kullandım. Çıplak oldukları sürece hoparlörünüze lehimlenmeleri gerekmez (istemediğiniz sürece) ve iyi bir bağlantı kurmak için bükebilir/tutabilir/bantlayabilirsiniz. Hemen hemen her boyutta plastik bardak işe yarayacaktır. Ve mutlaka plastik olmak zorunda değildir. Gerçek hoparlörler kağıt, ipek, kompozitler vb. kullanır. Kağıt tabaklar, dondurma kapları, strafor kaplarla deneyler yapın… sesi büyütmek için esnek ve hafif bir fincan şekline sahip her şey. Mıknatısların tam olarak 5/16" yuvarlak veya 1/8" kalınlığında olması gerekmez. 8 5/16" yuvarlak x 1/16" kalınlığında halka mıknatıs kullandım. AA pilden daha küçük çaplı, iyi ve güçlü bir mıknatıs olduklarından emin olun. Mıknatıs teli olarak da adlandırılan emaye tel, kısa devre yapmasını önlemek için ince bir tabaka ile kaplanmış bakır teldir. Satın alın veya eski bir hoparlörden ücretsiz olarak çıkarın. Tam olarak 16 gauge olmak zorunda değil… sadece çalışmak için güzel bir boyut.

Adım 4: Güvenlik

Süper yapıştırıcı cilt tahrişlerine neden olabilir. Kullanırken dikkat edin. Cildinize temas ederse mutlaka suyla yıkayın. Süper yapıştırıcıya karşı bilinen bir alerjiniz varsa, küçük sıcak yapıştırıcı parçaları veya sadece bant kullanmak gibi bir alternatif deneyin. Nadir toprak mıknatısları son derece güçlüdür! Ve en sevdiğiniz mp3 çalar gibi elektronik şeyleri mahvedebilirler. Mıknatısları nereye yerleştirdiğinize dikkat edin (dijital kameranızın yanına… büyük bir hayır hayır) ve hızlı bir şekilde bir araya gelmelerine izin vermeyin. Parmaklarınızı kırabilir veya sıkıştırabilirler. Şok Tehlikesi Hoparlörünüzü açıkken asla sinyal kaynağına bağlamayın. Güç açıkken asla çıplak bağlantılara dokunmayın. Bu, kabloları kesmek ve delikler açmak için bazı keskin aletler içerir. Delik açarken asla ucu veya kenarı vücudunuza doğru tutmayın.

Adım 5: Ses Bobini

40 inç uzunluğunda 16 gauge bakır tel kesmek için tel makasları kullanın. 5 inçlik bir kuyruk bırakarak teli bir AA pilin (veya benzer boyuttaki bir nesnenin) etrafına sarın. Toplamda 14 ila 16 sarım yapın. Bobini olabildiğince sıkı ve düzgün yapmak önemlidir. İpucu - Tel kırışık, bükülmüş ve çalışması zor mu? Teli iki elinizle sıkıca çekin ve düzeltmek için keskin bir kenardan hafifçe geçirin. Teknik Terimler - Bu bobin bizim elektromıknatısımız olarak görev yapacak. Konuşmacı terimlerinde buna ses bobini denir.

Adım 6: Bobini Sabitleyin

Bobini dikkatlice pilden kaydırın ve birkaç küçük bant parçasıyla sabitleyin. Çok önemli adım Hoparlör kablosu ile hoparlör arasında iyi bir bağlantı elde etmek için bobinin iki ucundaki emaye yalıtımın çıkarılması gerekir. Bir parça zımpara kağıdı veya bir şekilli bıçağın kenarıyla, bobin üzerindeki telin kuyruk uçlarındaki kaplamayı nazikçe kazıyın.

Adım 7: Kupaya Sarın

Bardağın tabanına yakın küçük bir delik açmak için ataş gibi sivri bir şey kullanın. Bobini bardağa yerleştirin ve tel uçlarını delikten kaydırın.

Süper yapıştırıcıyı bardağın ortasındaki küçük bir daireye sıkın. Bobini tutkalın üzerine bastırın ve on saniye basılı tutun. Mıknatıslarınızı iki gruba ayırın. Bir grubu bardağın dışına, bobinin tam ortasına doğru tutun. İkinci grubu bardağa atın, böylece bobinin ortasındaki dıştaki mıknatıslara yapışırlar.

Adım 8: Bitirin

Bir parça bant hoparlörünüzü yerinde tutacaktır. Güç kapalıyken, bantlayarak veya çevirerek sinyal kaynağını hoparlöre bağlayın. Çıplak bağlantılarda iki kablonun birbirine değmediğinden emin olun.

Gücü açın ve sallayın. Daha fazla deney için farklı boyutta kaplar, daha iyi yapıştırıcı, farklı malzemeler, daha büyük mıknatıslar ve farklı bağlantılar deneyin. Bu, sadece temel inşaat ilkelerini göstermek için çirkin bir faydacı yapıdır. Ama devam et ve kendini güzel görünmesini sağla. Eski bir fonografa benzeyen bir iPod hoparlörü yapın, dev bir subwoofer oluşturun veya hoparlör kutuları için dekore edilmiş karton kutular kullanarak bütün bir ev sinema sistemi oluşturun. Çıldırın seni çılgın bilim adamı seni. İyi şanslar!