Sert Şeker ile Heykel Deneyleri: 9 Adım (Resimlerle)

2024 Yazar: John Day | [email protected]. Son düzenleme: 2024-01-30 13:17

Dökülebilir, dövülebilir ve şeffaftır.

Zamanla değişir ve ısı, su veya basınçla aşınabilir. Biçimlere yığılır, yerçekimine tepki olarak yavaş yavaş şeklini değiştirir.

Herhangi bir rengi alabilir ve agrega ilavesiyle çok çeşitli dokular elde edebilir.

Yenilebilir olması da cabası…

Sert şekerle çalışmaya ilk karar verdiğimde, tuhaf arkaik nesneleri (daktilolar? yazar kasalar?) şeffaf şekerle kaplamayı ve ardından Pier 9 su jeti kesicisinde enine kesitleri kesmeyi hayal etmiştim. Büyük dökümleri sıcak teller üzerinde askıya almayı ve şekerin sistemden yavaşça sarkmasını sağlamayı düşündüm - belki bu, yanmış ekstrüde hat çizimlerinin ardında bir iz bırakabilir mi? Her halükarda, daha büyük ölçekli bir projeye girişmeden önce bu son derece karmaşık, zorlu ve çok yönlü ortam hakkında daha fazla bilgi edinmek için bazı örnekler almam gerektiğini biliyordum. Bu deneylerin gerçekten yenilebilir olmasını asla planlamadığımı belirtmekte fayda var… sezgilere aykırı, biliyorum, ama bu ortamın diğer kimyasal özellikleriyle daha çok ilgileniyordum.

Bu Eğitilebilir Kitapta şunları tartışacağım:

1) Benim iki sert şekerleme şeklim: ocak üstü ve mikrodalga

2) Hazır silikon kalıplar ve karabiberden post-it notalara kadar çok çeşitli agregalarla ilk döküm denemelerim

3) Soyut heykelsi formlar yaratmak için şekeri oluşturan el

4) Su jeti ile sert şeker kesme deneyimim

5) Sıcak tel deneylerim

6) Su jeti ile sert bir şekerleme/araba parçası dökümü kesme

Bu testlerin sonuçları değişkendi: bazıları şaşırtıcı derecede başarılıydı, bazıları ise tamamen başarısızdı. Ancak ortaya çıkan başarısızlıkların bile beklenmedik öğrenmeye değer yan etkileri vardır (bir galon sert şekerin su jeti ile kesme banyosunda çözülmesi gibi… daha sonra anlatacağız!).

Adım 1: Sert Şekeri Yapmak

Sert şeker yapmak için kullandığım ilk tarif, ocak üstü bir yöntemdi. Metal bir tavada 2 su bardağı toz şeker, 3/4 su bardağı hafif mısır şurubu ve 1 su bardağı suyu birleştirdim. Şekeri çözmek için bunu orta ateşte karıştırdım ve sonra ısımı yükselttim, sıvının kaynamasını bekledim, şeker termometremi ekledim ve sıvının sıcaklığının sert çatlak aşamasına veya 300 derece Fahrenheit'e ulaşmasını bekledim. Bu noktada şekeri hızlıca ocaktan aldım ve tereyağı veya PAM pişirme spreyi ile yağlanmış silikon pişirme kalıplarına döktüm.

En azından genel prensip bu. Ama yolda çok hata yaptım. Bu tarifi ilk denediğimde sıcaklığı 220 derecenin üzerine çıkaramadım, bu yüzden termometremin yanlış olduğunu varsaydım. Bu şekeri daha büyük bir fırın kalıbına döktüm ve hiç düzgün oturmadı. Şekerin üst "kabuğu" dövülebilirken, geri kalanı yapışkan kaldı. Çok geçmeden, şeker soğudukça çabuk sertleşmiyorsa, muhtemelen pişirme sürecinde sert çatlama aşamasına hiç gelmediğini öğrendim. Bu şekeri soğutmak asla zorlaştırmayacak - yeniden pişirilmesi gerekiyor. Şekerin 300 derecelik bir sıcaklığa ulaşması önemlidir. Isı ayarlarım çok düşüktü ve yeterince sabırlı değildim, bu yüzden doğru sıcaklığa ulaşmak için 15-20 dakika veya daha fazla beklemeniz gerekebileceğini unutmayın.

Bununla birlikte, şekeri yakmanın inanılmaz derecede kolay olduğunu söyledi. Bunun tek dezavantajı yenmeyen şeker yaparken şekerin karamelize olmaya başlaması ve sıvının kehribar rengine dönmesidir. Hafif bir kehribar tonundan kaçınmayı çok zor buldum, ancak bu bir damla mavi gıda boyası ile nötralize edilebilir (şeker 270 dereceye ulaştıktan sonra). Şekeri temiz tutmanın ancak yine de sert çatlama aşamasına gelmenin en iyi yolu, şekeri olabildiğince çabuk pişirmektir. Düşük ısı burada size yardımcı olmaz - yüksek ısı kullanın ve sıvı kaynamaya başladıktan sonra karıştırmayın. Bu istenmeyen kristalleşmeye neden olabilir.

İkinci pişirme yöntemim mikrodalga fırındı. Bu harikaydı çünkü tek kullanımlık bardaklar kullanabilir ve zamanlamamı ve hacimlerimi geliştirirken birçok denemeden geçebilirdim. Dezavantajı, netliğin oldukça tehlikeye girmesidir - mikrodalga ile çok daha sütlü, daha bulanık bir şeker elde edersiniz. Bu yöntem için 2 ölçü şeker ile 1 ölçü hafif mısır şurubunu büyük bir kağıt bardakta birleştirerek dixie kapları kullandım. İyice karıştırdım ve sonunda mikrodalga fırınım için doğru ayarlara ulaştım - 1 dakika 45 saniye yüksek. Kaynatma işleminin sıvı seviyesini büyük ölçüde artıracağını unutmayın, bu nedenle bardağınızda çok fazla yer bırakmaya dikkat edin. Hacimdeki küçük değişikliklerin veya aynı anda iki fincan kullanmanın pişirme süremi büyük ölçüde değiştirdiğini buldum. Bu süreçten birçok koyu kahverengi (ama harika kokulu) yanmış şeker yığını çıktı. Mikrodalgayı yeterince pişmemiş set üstü ocaklar için de kullandım. Yumuşak şekeri bir bardağa koyun, mikrodalga fırınınızı açın ve sıcaklığı izlemek için elinizden gelenin en iyisini yapın. Yukarıdaki fotoğraftaki daha büyük döküm, başarısız bir ocak üstü partisi olarak başladı ve daha sonra mikrodalga kullanılarak yeniden pişirildi.

Yukarıdaki kalıplarımda bazı ilginç agregalar denemeye karar verdim. Sol üstten saat yönünde: boya kalemleri, pasta kreması tozu, alüminyum folyo artı pasta kreması tozu, kalsiyum klorür tuzu artı pasta kreması tozu, karabiber artı biber tozu, bir su jeti projesinden alüminyum kalıntılar.

2. Adım: Sert Şekerin Dökümü

Sıcak sıvıyı 300 derece sıcaklığa dayanabilecek herhangi bir kalıba dökebilirsiniz. Vakumla şekillendirilmiş plastiğin bu ısıya dayanamayacağını düşündüm, ancak herhangi bir silikon pişirme kalıbı gerçekten iyi çalışıyor. Ahşap, seramik veya alçı ve hatta elle şekillendirilmiş alüminyum folyo da öyle. Sadece tereyağı veya PAM gibi bir ayırıcı madde kullanmayı unutmayın.

Yukarıdaki örneklerimden sonuçları görebilirsiniz. Kek pudrası şekeri lokalize bir şekilde güzelce renklendirdi ve boya kalemlerinden gelen balmumu eridi ve şeker karışımının üstüne çıktı. Şeker, tuzun üstüne oturdu, altta sadece tek bir tuz tabakası gömdü, ancak karabiber karışımının dibine battı. Daha büyük döküm, ocak üstü ve ardından mikrodalga fırının karamelleşmeden kehribar rengine dönüştüğünü ve mikrodalgada netliğinin bir kısmını kaybettiğini görebilirsiniz.

Şekerin reçine veya cam dökümlere ne kadar benzediğine şaşırdım. Parçaları tutana kadar herkes kandırılacaktı - biraz yapışkanlar.

Adım 3: El Manipülasyonları

Şekerle çalışmanın başka bir yolu da, şeker hala sıcak ve dövülebilirken, esneterek ve bükerek elle manipüle etmektir. Şekerciler şekerleri bile cam gibi üflerler ama bunu henüz denemedim.

İlk başta şekeri yağlanmış bir yüzeye dökmeyi ve sonra soğudukça hafifçe kaldırmayı denedim, ancak yine de yüzeyden çıkarmak çok zordu. Bunun yerine şekeri silikon kalıplarıma döktüm, soğumasını bekledim ve daha sıcakken kalıptan çıkardım. Sonra onu uzattım, büyük iplere çektim ve tekrar kendi içine katladım. Bu, özellikle zaman kısıtlamaları nedeniyle hemen memnuniyet verici bir süreçti. Yakınımda bir kase soğuk su bulundurdum, böylece istediğim şekli elde ettiğimde parçamı suya batırabilirdim ve hızla yerine sertleşirdi.

Sertleşen şekerlemeyi yağlı kağıt üzerine koyduğunuzdan emin olun. Soğuması için hangi yüzeye koyduysam oraya yapıştıkları için sayısız parça kaybettim. Bu parçalar cam gibi kırılıyor - oldukça kırılganlar.

Bu formlardan bazılarını daha sonraki dökümlerde ilginç sonuçlarla koydum. Çok yanmış parçalar (fotoğraflarda neredeyse katran siyahı gibi görünen) ısıya dayandı ve şekillerini korudu, ancak net formlar sarktı ve daha büyük dökümlerde eridi. Yine de bu, renkle çalışmanın ilginç bir yolu olabilir (örneğin, açık bir dökümde koyu kırmızı girdaplar).

Adım 4: Su Jeti Kesimi

Bir sonraki adım, şekeri su jeti ile kesmeyi denemekti! Kimin kalıplara ihtiyacı var?

Daha büyük şeker dökümümü MDF üzerine kurdum ve yerinde tutmak için alçıpan vidalar kullandım. Bu kartı kesicideki rayları kullanarak sıkıştırdım. Yukarıdaki fotoğrafta görebileceğiniz gibi, malzeme tipimi dökme akrilik olarak belirledim (camın işe yarayacağından eminim) ve ilk delme için düşük basınç ayarları kullandım. Plan, büyük bloktan küçük bir kare kesmekti.

İlk delme, şekerin iki yerinden kırılmasına neden oldu, ancak kesimin kendisi oldukça iyi çalıştı. Bir dahaki sefere ilk delme yerini önceden delerdim ya da parçanın kenarından daha uzakta bir nokta seçerdim.

Şeker bloğu daldırıldıktan sonra inanılmaz derecede yapışkandı ve yerleşik bir kaynak sistemi oluşturduğumu fark ettim. Kesilen parçamı orijinal bloğun üzerine yerleştirdim ve bir gecede iki parça harika bir şekilde kaynaştı.

Şekerle çalışmanın bana camla çalışmayı ne kadar hatırlattığına şaşırmaya devam ediyorum. İki kırık bile cam kırıklarına benziyor.

Adım 5: Sıcak Tel Bölüm 1: Transformatör/reostat Sisteminin Kurulması ve Dökümde Teli Gömme

Sıcak bir telden gelen ısı gibi çok lokalize ısı ile aşındığında sert şekerin nasıl davranacağını merak etmiştim. İnternette biraz araştırdıktan sonra, Aircraft Spruce'dan bu reosta ve transformatörü sipariş ettim:

www.aircraftspruce.com/catalog/cmpages/hotw…

Bir şema ile birlikte gelir, ancak kendi fişinizi sağlamanız gerekir (bu sistem topraklanmadığından 2 uçlu bir lamba fişi iyi çalışır). Ayrıca kendi sıcak telinize de ihtiyacınız var. Yine Aircraft Spruce'dan (0.025" ve 0.041" çap) iki paslanmaz çelik mastar sipariş ettim.

Çok yönlülük adına konektörleri hem reostama hem de transformatöre lehimledim: eski elektronik parçaları ne zaman yeniden kullanmak isteyebileceğinizi asla bilemezsiniz. Sistemimi 12" 0,025" paslanmaz çelik parçası üzerinde test ettim ve iyi sonuçlar aldım. Devreyi kısa devre yapabileceği için yaklaşık 8 inçten daha kısa sıcak tel kullanmamayı öğrendim ve bu özel reosta ile voltajı etkinleştirmek için düğmeyi yaklaşık çeyrek tur çevirmeniz ve ardından tekrar istenen değere çevirmeniz gerektiğini öğrendim. "Hissetme" yöntemini uyguladım - tel parmağımı birkaç saniyeden fazla tutamayacak kadar sıcak olduğunda, iyi bir sıcaklıktaydı. parçalar emniyete alınmış ve yalıtılmıştır.

İlk denemem için, daha kalın çelik teli bir sert şeker bloğuna yerleştirdim. Daha sonra tüm parçayı telden asabilmek için teli dökümün içine ve dışına ördüm. Sonra her şeyi fişe taktım ve ısıyı açtım. Anında, parçam termal şok oldu. Çatlama sesleri duyabiliyordum ve dökümün iç kısmında, sıcak telin yanında, en yakın dış yüzeye kadar çatlaklar belirdiğini görebiliyordum. Yine de, sıcak tel aslında parçayı bir arada tutuyordu. Şekerin sarkıp erimeye başladığını, onu tutan sıcak telden yavaşça ayrıldığını izledim. Her an düşeceğini anladığım anda deneyi durdurdum. Bu, ilk dramaya rağmen oldukça ezici bir denemeydi. Görünüşe göre reosta, başlangıçtaki yavaş ısı birikimini gerçekten engelliyor. Gelecekteki yinelemeler için, dökümün içine tel gömemezdim.

Adım 6: Sıcak Tel Bölüm 2: Sıcak Tel Üzerinde Şekeri Dengeleme

Ama sıcak tel ve sert şekerle çalışmanın başka yolları da olmalı. Bu deneyde, ahşaptan eliptik bir çerçeveyi lazerle kestim ve çevresine alçıpan vidaları ekledim. Daha sonra daha ince paslanmaz çelik telimi bu vidaların arasına gerdim, telin kendi kendine geçmesine izin vermemeye dikkat ettim. Bu olursa, voltaj en kısa yolu izler ve muhtemelen kısa devre yapar. Çerçeveyi kaldırdıktan ve teli ısıttıktan sonra, ısıyı geri çevirdim, üzerine yeni bir şeker bloğunu nazikçe yerleştirdim ve sonra (çok yavaş bir şekilde) sıcaklığı tekrar yükselttim. Yaklaşık yirmi beş dakika boyunca şekerler sıcak telden sarktı. Şekeri kesiyor gibi görünüyordu ama görünüş aldatıcı olabilir. Son birkaç dakikada, parçalar düştüğünde dağılmasın diye ellerimi şekerin altına tuttum. Ama - benim için tamamen sürpriz - şeker bloğu düştüğünde tek parça olarak kaldı. "Kesilmiş" parçalar kendilerini tekrar bir araya getirmişti. Bir tür Terminatör anıydı: Kendi kendini iyileştiren şeker yapmıştım. Ayrıca, kesik çizgiler ışığı güzel ve ilginç şekillerde kırıyordu. Bu keşif için, bir açıklık boyunca tavandan zemine düşen zaman yoğun kinetik parçalardan, kesme çizgilerini bir tür çizim aracı olarak kullanan daha statik parçalara kadar birçok heykelsel kullanım görebiliyorum.

Adım 7: Reçine Ekleme

Bu deneme için biraz açık mavi ve karamelize şeker parçaları yaptım, elle şekillendirdim ve vakumlu kalıplara yerleştirdim. Daha sonra kalıpları şeffaf epoksi reçine ile doldurdum. Reçine sertleştiğinde, su jeti kesicimizde her bir kalıbı organik bir eğri çizgi ile ikiye böldüm. Bunun oldukça işe yaradığı ortaya çıktı: su, şekeri hafifçe aşındırdı ve kesim boyunca her iki tarafta ilginç yarıklar ve negatif boşluklar bıraktı. Parçalarımı kalıptan çıkardıktan sonra dış yüzeyleri cilaladım. Reçinenin hacmi ne kadar büyük olursa, o kadar sıcak olacağını ve şekeri eriterek ayırt edilemez şekillerde eriteceğini akılda tutarak, gelecekte bu yöntemi kesinlikle daha büyük ve daha ilgili parçalar üzerinde kullanırdım. Ayrıca, su jeti kesimi şekerin çoğunu aşındıracaksa, öyle olsun! Negatif alan kendi başına ilginç olurdu veya kesim sonrası tekrar doldurulurdu - belki balmumu gibi başka bir malzeme ile bile.

Bu parça, kontrol ve kontrolsüzlük arasındaki heykelsi dengenin güzel bir örneğidir: bir sistem kurmak ve parçaların kendi fiziksel parametrelerine göre hareket etmesine izin vermek, sadece gerektiğinde müdahale etmek;

Adım 8: Araba Parçaları

Kurtarılan parçaları ve diğer mekanik bileşenleri toplamakla geçen bir günün ardından, araba parçalarını bir kalıba koymaya ve negatif alanı saf sert şekerle doldurmaya karar verdim. Daha sonra parçayı parçalara ayırır ve kesitlerdeki malzeme varyasyonunu araştırırdım. Fikir sağlam çıktı, ama gerçekte ne olacağını beklemiyordum. Bu, deneysel bir zihniyetin güzelliği ve hayal kırıklığıdır.

Kalıbımı bir arada tutmak için tahta kıskaçlar kullandım ve kalıbımın kenarlarını kapatmak için bir sprey bırakma ve ahşap macun kombinasyonu ekledim. Büyük bir miktar sert şeker yaptım, biraz sarı renk kattım ve kalıba döktüm. Bir gece soğumaya bıraktıktan sonra tahta kenarlarını kestim. Sonuçlardan memnun kaldım: Araba parçaları, arkeolojik bir kaza gibi, kehribara gömülmüş gibiydi. Parçayı kalıbın alt kısmına yapıştırılmış halde bıraktım, böylece daha sonra Su Jeti kesiciye daha kolay asılabilirdi.

Adım 9: Araba Parçaları 2

Kıvrımlı bir eğri olan kesim sırasında parçayı sabit tutmak için özelleştirilmiş bir mastar yaptım. Su jeti yazılımında, muhafazakar olmak ve kesimin tamamen geçmesini sağlamak istediğim için malzemeyi 3" çelikten 3" olarak ayarladım. Kesim yaklaşık iki saat sürdü ve ilk on beş dakikadan sonra başladım. sert şekere karşı çalkalanan ılık su hakkında endişelenmek. Bu, kapsamlı erozyon için bir reçeteydi. Tabii ki, dakikalar geçtikçe şekerimin giderek daha fazla kaybolduğunu gördüm, ama çoğunlukla gerçekte ne olduğunu tahmin edebiliyordum. sabırlı olmaya ve beklemeye karar verdi.

Kesim sonunda yapıldığında, iki büyük sorun vardı. Birincisi, kesimin aslında tek bir alanda tamamen geçmemesiydi. Ancak, zaten pek de önemli olmayacaktı çünkü neredeyse tüm sert şekerler gitmişti. Garip ve yapışkan bir natürmortla baş başa kaldım. Parça, ben kesmeden önce iyi çalıştı, ama şimdi, şeker olmadan, harap bir parça yığını gibi görünüyordu. Bu başarısız deneme bana, pahalı zaman dilimlerinde su jeti ile kesilecek herhangi bir şey için reçinenin benim bağlayıcım olması gerektiğini öğretti.

Pier 9'da kaldığım süre boyunca gerçekleşen bu kapsamlı araştırma dönemi, gelecekteki projeler için daha büyük ölçekte sert şekerleme ile çalışmamı sağladı. Bu ortamı nasıl kontrol edeceğime (ve kontrolü nasıl ve ne zaman bırakacağıma) dair çok daha güçlü bir anlayışla ayrıldım.

Yakın gelecekte daha tatlı ve yapışkan projeler!